برای کاشت مو ممکن است برای رسیدن به موهایی که می‌خواهید به سه یا چهار جلسه نیاز داشته باشید. جلسات با فاصله چند ماه از هم انجام می شود تا هر پیوند به طور کامل بهبود یابد.

چه کسانی ممکن است از کاشت مو سود ببرند؟

کاشت مو می تواند ظاهر و اعتماد به نفس شما را بهبود بخشد. کاندیداهای خوب برای کاشت مو عبارتند از:

• مردان با الگوی طاسی مردانه
• زنان با موهای نازک
• هر کسی که در اثر سوختگی یا آسیب پوست سر مقداری مو از دست داده است
• جایگزینی مو گزینه خوبی برای موارد زیر نیست:
• زنان با الگوی گسترده ریزش مو در سرتاسر پوست سر
• افرادی که به اندازه کافی سایت های موی «اهداکننده» ندارند تا بتوانند موها را برای کاشت از آن جدا کنند
• افرادی که پس از جراحت یا جراحی اسکارهای کلوئیدی (اسکارهای ضخیم و فیبری) ایجاد می کنند
• افرادی که ریزش موی آنها به دلیل داروهایی مانند شیمی درمانی است

بعد از کاشت مو چه اتفاقی می افتد؟

ممکن است پوست سر شما دردناک باشد و ممکن است پس از جراحی کاشت مو نیاز به مصرف داروهایی داشته باشید، مانند:

• داروی ضددرد
• آنتی بیوتیک برای کاهش خطر عفونت
• داروهای ضد التهابی برای کاهش تورم
• اکثر افراد می توانند چندین روز پس از جراحی به سر کار بازگردند.

معمولا موهای کاشته شده 2 تا 3 هفته پس از عمل می ریزند. این باعث رشد موهای جدید می شود. اکثر افراد 8 تا 12 ماه پس از جراحی شاهد رشد موهای جدید خواهند بود.

بسیاری از پزشکان ماینوکسیدیل (Rogaine) یا داروی رشد مو فیناستراید (Propecia) را برای بهبود رشد مجدد مو تجویز می کنند. این داروها همچنین به کاهش یا توقف ریزش مو در آینده کمک می کنند.

کاشت مو روشی است که در آن جراح پلاستیک یا پوست مو را به ناحیه طاس سر منتقل می کند. جراح معمولاً موها را از پشت یا کنار سر به جلو یا بالای سر حرکت می دهد.

خبر خوب این است که نه - کاشت مو دردناک نیست. در زمان انجام عمل، ناحیه‌ای از پوست سر که جراح روی آن تمرکز می‌کند با بی‌حسی موضعی بی‌حس می‌شود، بنابراین در حالی که ممکن است در طول عمل کمی فشار یا حرکت احساس کنید، نباید دردناک باشد.

اما مانند بسیاری از ریکاوری های پس از جراحی، ممکن است با شروع بهبودی و بهبودی بدن، در نقاط برش احساس ناراحتی یا درد داشته باشید. تیم پزشکی شما احتمالاً بهترین راه‌های مدیریت درد و راه‌های دیگر برای به حداقل رساندن خطر عوارض جانبی یا واکنش‌های منفی را مورد بحث قرار خواهند داد.

در حین کاشت مو چه اتفاقی می افتد؟

پس از تمیز کردن کامل پوست سر، جراح از یک سوزن کوچک برای بی حس کردن ناحیه ای از سر با بی حسی موضعی استفاده می کند.

دو تکنیک اصلی برای به دست آوردن فولیکول برای پیوند استفاده می شود: FUT و FUE.

در پیوند واحد فولیکولی (FUT):

• جراح از چاقوی جراحی برای بریدن نواری از پوست سر از پشت سر استفاده می کند. برش معمولاً چندین اینچ طول کاشت مو دارد.
  سپس با بخیه بسته می شود.
• سپس جراح قسمت برداشته شده از پوست سر را با استفاده از یک لنز ذره بین و چاقوی جراحی تیز به بخش های کوچک جدا می کند. در صورت
• کاشت، این بخش ها به رشد موی طبیعی کمک می کند.
• در استخراج واحد فولیکولی (FUE)، فولیکول‌های مو مستقیماً از پشت سر از طریق صدها تا هزاران برش پانچ کوچک بریده تماس با ما می‌شوند.
• جراح سوراخ های ریزی را با تیغ یا سوزن در ناحیه ای از پوست سر شما که کاشت مو را دریافت می کند ایجاد می کند. آنها به آرامی موها را در این سوراخ ها قرار می دهند.
• در طول یک جلسه درمانی، جراح ممکن است صدها یا حتی هزاران مو را پیوند بزند.
• پس از آن، گرافت، گاز یا بانداژ برای چند روز پوست سر شما را می پوشاند.
• یک جلسه کاشت مو می تواند 4 ساعت یا بیشتر طول بکشد. بخیه های شما حدود 10 روز پس از جراحی برداشته می شود.

عوارض کاشت مو چیست؟

عوارض جانبی کاشت مو معمولا جزئی بوده و در عرض چند هفته برطرف می شود.

آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خون ریزی
• عفونت
• تورم پوست سر
• کبودی دور چشم
• پوسته ای که بر روی نواحی از پوست سر که در آن مو برداشته شده یا کاشته شده است ایجاد می شود
• بی حسی یا عدم احساس در نواحی تحت درمان پوست سر
• خارش
• التهاب یا عفونت فولیکول های مو که به عنوان فولیکولیت شناخته می شود
• ریزش شوک یا ریزش ناگهانی اما معمولاً موقتی موهای کاشته شده
• دسته های مو با ظاهر غیر طبیعی

مانند سلامتی و جوانی، بسیاری از ما قفل های خود را بدیهی می دانیم - یعنی تا زمانی که از بین نروند. برای بسیاری از افراد، کاشت مو می تواند به بازگرداندن موهایی مانند موهای پر - یا حداقل پرتر - کمک کند.

اگر لاغر شدن یا کچل شدن واقعا شما را آزار می دهد، این روش می تواند یکی از راه های اطمینان بیشتر در مورد ظاهرتان باشد. اما ابتدا با پزشک خود در مورد آنچه می توانید در حین و بعد از جراحی انتظار داشته باشید صحبت کنید.

اگر روش FUE را انجام می‌دهید، تیم جراح پشت پوست سر شما را می‌تراشد. سپس، پزشک فولیکول های مو را یکی یکی از آنجا خارج می کند. این ناحیه با نقاط کوچکی بهبود می یابد که موهای موجود شما را می پوشاند.

پس از آن مرحله، هر دو روش یکسان است. پس از اینکه گرافت ها را آماده کردند، جراح ناحیه ای را که مو در آن می رود را تمیز و بی حس می کند، سوراخ ها یا شکاف هایی را با چاقوی جراحی یا سوزن ایجاد می کند و هر گرافت را با ظرافت در یکی از سوراخ ها قرار می دهد. آنها احتمالاً از سایر اعضای تیم برای کاشت پیوندها نیز کمک خواهند گرفت.

بسته به اندازه پیوندی که دریافت می کنید، فرآیند حدود 4 تا 8 ساعت طول می کشد. اگر به ریزش مو ادامه می دهید یا تصمیم می گیرید موهای ضخیم تری می خواهید، ممکن است بعداً به روش دیگری نیاز داشته باشید.

کاشت مو چیست؟

گرافت مو – گرافت مو تکه های کوچکی از پوست سر حاوی یک یا دو تار مو است که برای قسمت سالم سر (معمولاً پشت سر) برداشت می شود و به قسمتی از پوست سر پیوند می شود. اغلب به عنوان شاخه های مو شناخته می شود.
گرافت مو – گرافت مو تکه های کوچکی از پوست سر حاوی یک یا دو تار مو است که برای قسمت سالم سر (معمولاً پشت سر) برداشت می شود و به قسمتی از پوست سر پیوند می شود. اغلب به عنوان شاخه های مو شناخته می شود.

این یک نوع جراحی است که موهای شما را حرکت می دهد و باید ناحیه ای را با موهای نازک یا بدون موهای پر کنید. پزشکان از دهه 1950 این پیوندها را در ایالات متحده انجام می دهند، اما تکنیک ها در سال های اخیر تغییرات زیادی کرده است.

شما معمولا این روش را در مطب دکتر انجام می دهید. ابتدا، جراح پوست سر شما را تمیز می کند و دارویی برای بی حس کردن پشت سر شما تزریق می کند. پزشک شما یکی از دو روش را برای پیوند انتخاب می کند: جراحی نوار واحد فولیکولی (FUSS) یا استخراج واحد فولیکولی (FUE).

با FUSS، جراح یک نوار 6 تا 10 اینچی از پوست را از پشت سر شما برمی دارد. آن را کنار می گذارند و پوست سر را بسته می دوزند. این ناحیه بلافاصله توسط موهای اطراف آن پنهان می شود.

در مرحله بعد، تیم جراح نوار پوست سر برداشته شده را به 500 تا 2000 گرافت ریز تقسیم می کند که هر کدام دارای یک مو یا فقط چند تار مو هستند. تعداد و نوع پیوندی که دریافت می‌کنید به نوع مو، کیفیت، رنگ و اندازه ناحیه‌ای Sapphire FUE که پیوند را انجام می‌دهید بستگی دارد.

انتظارات و بهبودی
پس از جراحی، پوست سر شما ممکن است بسیار حساس باشد. ممکن است برای چند روز نیاز به مصرف داروهای مسکن داشته باشید. جراح از شما می خواهد که حداقل یک یا دو روز روی پوست سرتان بانداژ بپوشید. آنها همچنین ممکن است یک آنتی بیوتیک یا یک داروی ضدالتهابی را برای شما تجویز کنند تا چند روز مصرف کنید. اکثر افراد 2 تا 5 روز پس از عمل می توانند به سر SFUEplus کار بازگردند.

در عرض 2 تا 3 هفته پس از جراحی، موهای کاشته شده می ریزند، اما باید در عرض چند ماه متوجه رشد جدید شوید. اکثر افراد پس از 6 تا 9 ماه شاهد 60 درصد رشد موهای جدید خواهند بود. برخی از جراحان داروی رشد مو ماینوکسیدیل (Rogaine) را برای بهبود رشد مو پس از کاشت تجویز می کنند، اما مشخص نیست که چقدر خوب عمل SUT می کند.

خطرات و هزینه های درمان
قیمت کاشت مو تا حد زیادی به مقدار موهایی که در حال حرکت هستید بستگی دارد، اما به طور کلی از 4000 تا 15000 دلار متغیر است. اکثر طرح های بیمه آن را پوشش نمی دهند.

مانند هر نوع جراحی، پیوند نیز خطراتی از جمله خونریزی و عفونت دارد. همچنین امکان ایجاد زخم و رشد موهای جدید سوپرترکیبی غیرطبیعی وجود دارد.

در حدود زمانی که قفل های جدید شروع به رشد می کنند، برخی افراد دچار التهاب یا عفونت فولیکول های مو می شوند که فولیکولیت نامیده می شود. آنتی بیوتیک ها و کمپرس ها می توانند این مشکل را برطرف کنند. همچنین ممکن است به‌طور ناگهانی مقداری از موهای اصلی در ناحیه‌ای که رشته‌های جدید را گرفته‌اید از دست بدهید، که به آن ریزش شوک می‌گویند. اما مو بیشتر اوقات، دائمی نیست.

با پزشک خود در مورد این خطرات و میزان بهبودی احتمالی از جراحی صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تصمیم بگیرید که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.

اعضای بدن با هماهنگی و وابستگی به یکدیگر فعالیت می کنند اما گاهی به دلیل بروز اختلال و بیماری های خاص می توان بخشی و یا عضوی را از بدن خارج کرد و به زندگی طبیعی ادامه داد.

فردی که یک کلیه اش را از دست داده می تواند تا سال ها با یک کلیه دیگر زنده بماند. در بلندمدت ممکن است در عملکرد کلیه کمی مشکل ایجاد شده یا فرد مبتلا به فشارخون بالا شود، اما در مجموع یک کلیه سالم می تواند همانند دو کلیه هم به خوبی کار کند.
اعضای بدن 

روده بزرگ زمانی که روده بزرگ برداشته می شود ممکن است جراح برای دفع مدفوع، سوراخی در قسمت شکم ایجاد کرده و کیسه ای به آن برای جمع آوری مدفوع وصل شود. معمولا این کیسه ها به اندازه یک کف دست هستند. به این عمل جراحی کولوستومی گفته می شود.

 
معده و روده کوچک امکان دارد کل معده برداشته شود و در عوض مری، گلو را مستقیماً به روده کوچک وصل کند. نتایج مشابه در مورد برداشتن کامل یا جزئی روده کوچک هم وجود دارد.

بخش هایی از اعضای بدن که می توان بدون ان هم زنده ماند شاید برایتان عجیب باشد ولی واقعیتی است که در راز خلقت خداوند و پیشرفت امروزی علم آن را ثابت می کند ، اینکه انسان می تواند بدون وجود عضوی از بدن زندگی کند .

زندگی بدون بعضی از اعضای بدن هم ممکن است غده تیروئید غده تیروئید که در گردن قرار دارد بر رشد، نمو، متابولیسم و سایر عملکردها کنترل دارد. 

بعد از دوره بهبود فرد باید وعده های غذایی کوچک بخورد و به خاطر عدم جذب ویتامین های کافی، مکمل مصرف کند. 

حضور تمام اعضای بدن اهمیت خاص دارد اما در شرایط خاص پزشکان می توانند بخشی از ان را از بدن انسان زنده جدا کنند. طبق اعلام انجمن تیروئید آمریکا، در افرادی که غده ی تیروئیدشان برداشته می شود فرد می تواند سال ها تحت درمان با هورمون تیروئید بوده و به زندگی اش ادامه دهد.

در صورت پارگی طحال، باید این عضو بدن برداشته شود. حال اگر هیچ مشکل دیگری در بدن وجود نداشته باشد، سایر اندام های بدن کارهای طحال را انجام خواهند داد اما از آنجائیکه طحال به بدن در مقابله با عفونت کمک می کند بیمار در معرض ریسک بالای بیماری قرار می گیرد. در چنین مواقعی زدن واکسن، نظیر واکسن آنفولانزا، می تواند کمک کننده باشد.

همه می دانیم که برداشتن آپاندیس مشکل حادی برای بدن ایجاد نمی کند. اما برخی دیگر از بخش های درونی بدن هم هستند که بدون آنها می توان به زندگی ادامه داد

مشاهدات نشان می دهد افرادی که با عمل جراحی یک ریه شان را برداشته اند توانسته اند 70 تا 80 درصد عملکرد تنفسشان را حفظ کنند.

به گفته محققان، زندگی تنها با یک ریه یا یک و نیم ریه تفاوت چندانی با زندگی با دو ریه ندارد. در این مواقع، معمولا ریه باقیمانده برای جبران ریه از دست رفته، زودتر منبسط شده و روند عملکرد را تسریع می کند.

زن جوان مبتلا به بیماری عجیب زندگی سختی دارد . این زن هر بار که عطسه می کند استخوانی در بدن او می شکند ، او با 15 استخوان شکسته متولد شد و در سن ده سالگی 60 استخوان شکسته داشت .

عطسه کردن، غلت زدن در رختخواب هنگام استراحت و افتادن از ویلچر باعث شکسته شدن مهره های کمر جولی شده و او را تا مدت ها از انجام فعالیت های روزانه خود منع کرده است.

"جولی استون استریت" هم اکنون در یک مرکز خیریه به طور داوطلبانه فعالیت دارد و به عنوان معلم به دانش آموزان توریسم و گردشگری را آموزش می دهد.

انجام 26 عمل جراحی تا سن 25 سالگی این خانم استرالیایی، پزشکان را مجبور کرده تا با استفاده از دنده های فلزی استخوان ها را در کنار هم نگه دارند.

جولی علت علاقه خود به تدریس توریسم و گردشگری را از آن جهت که قبلا در "کانتاس" بزرگ ترین خطوط هواپیمایی استرالیا کار می کرده و بواسطه آن سفرهای زیادی رفته بیان می کند.

عکس های زن مبتلا به بیماری عجیب که با هر حرکت استخوان هایش می شکند
بیماری عجیب بیماری عجیب زن مبتلا به استخوان زای بیماری عجیب  زن مبتلا به بیماری عجیب که مدام استخوان هایش می شکند 

این شرکت هم اکنون پس از خطوط هواپیمایی کی ال ام و اویانکا، سومین شرکت قدیمی و فعال هواپیمایی جهان به شمار می آید.

«جولی استون استریت» که در سیدنی زندگی می کند و اصالتا استرالیایی است، با یک بیماری بسیار نادر اسکلتی که استخوان زایی نام دارد، متولد شد؛ درگیری این خانم با بیماری نادر خود موجب شده با هر عطسه ای که می کند یکی از استخوان هایش بشکند و مدت زیادی را در بستر بیماری بگذراند.

بیماری عجیب و غریب اسکلتی به نام استخوان زایی در میان دهها مورد بیماری عجیب و غریب زن جوان استرالیایی از نوعی دردناک رنج می برد. او در اثر غلت زدن ، عطسه و افتادن از رختخواب با شکستگی استخوان هایش روبرو می شود.

زندگی سخت زن مبتلا به بیماری عجیب که موجب شکستگی استخوان می شود بیماری نادر «جولی استون استریت» باعث می شود تا با هر اتفاق کوچکی استخوان های او آسیب ببینند و بشکنند.

این خانم 42 ساله، از 13 ماهگی تا 5 سالگی، یک دور تمام استخوان های بدنش شکسته و دوباره ترمیم شده اند؛ هم چنین مادر او می گوید:"هنگام تولد که بدن جولی ضعیف و ناتوان بوده، 14 استخوان او شکسته بود و همه این ها در حالیست که تا ده سالگی جولی 60 استخوان شکسته در بدن خود داشته است".

تاکنون دانشمندان بر این باور بودند که بخش سطحی پوست انسان شامل چندین لایه سلول مرده است که به طور پیوسته ریزش دارند اما در مطالعات جدید مشخص شد که در زیر لایه اول یک لایه عمقی نیز وجود دارد که تنها از یک لایه سلولی تشکیل شده و اهمیت ویژه ای در حفظ عملکرد پوست دارد.

ساختار هندسی سلول های اپیدرم پوست از شکل پیچیده هندسی موسوم به tetrakaidecahedron با 14 سطح شامل شش مستطیل و هشت شش ضلعی پیروی می کند.

در این مطالعه مشخص شد که عامل اصلی در حفظ ثبات و جلوگیری از نفوذ یا دفع مایعات از طریق پوست به شکل ظاهری سلول های اپیدرم و قابلیت چسبندگی آنها مربوط می شود.

محققان بر این باورند که شکل هندسی فوق العاده سلول های پوست انسان سبب شده است تا آنها با حداقل فضای بین سلولی کنار هم قرار گیرند و پیوند چسبنده ای با هم برقرار کنند. این ویژگی تنها با پیروی از شکل هندسی شامل مستطیل و شش ضلعی فراهم شده است.

شکل هندسی بسیار پیچیده tetrakaidecahedron اولین بار در سال 1887 توسط ویلیام تامسون، فیزیک-ریاضیدان اسکاتلندی معرفی شد. وی مدعی بود که این شکل هندسی بهترین حالت برای بسته بندی جعبه در حداقل فضای ممکن و حداقل سطح است.

علت ضد آب بودن پوست انسان چیست محققان توانستند ویژگی جدیدی درباره پوست انسان را کشف کنند که علت ضد آب بودن پوست را نشان میدهد . 

مهم ترین چالش برای درک ماهیت ساختار پایدار و ضد آب پوست در شرایطی که روزانه میلیاردها سلول از پوست انسان دفع می شوند بزرگ ترین چالش برای دانشمندان است.

پوست ، وسیعترین عضو زنده بدن ، درحقیقت یکی از پیچیده ترین ، جالبترین و پرکارترین اعضاء نیز به شمارمی آید .دستاوردها و تحقیقات انجام شده در زمینه شناخت ساختار و عملکرد پوست در بدن نتایج جالبی را نشان میدهد.

به طور کلی هر فرد در هر ساعت حداقل 200 میلیون سلول پوست خود را از دست می دهد و با محاسبه این مقدار در طول یک شبانه روز مشخص می شود که یک فرد حداقل پنج میلیارد سلول پوستی را دفع می کند.

محققان دانشگاه کیئو در ژاپن با مطالعه روی ساختار سلول های پوست انسان دریافتند که دو ویژگی در سلول های اپیدرم پوست باعث می شود تا خروج مایعات از بدن و ورود مواد از بیرون به درون غیرممکن شود.

مهم ترین چالش برای درک ماهیت ساختار پایدار و ضد آب پوست در شرایطی که روزانه میلیاردها سلول از پوست انسان دفع می شوند بزرگ ترین چالش برای دانشمندان است.

آبی که در لیوان مسی نوشیده شود ، نه تَنها سوء هاضمه را برطرف می کند، بلکه باعث بهبود سوخت و ساز بدن (متابولیسم) و کاهش وزن می شود . مس به بدن در تجزیه چربی و خلاص شدن از آن بسیار می کند.

نگهداری آب در ظرف مسی و خوردن آب در لیوان مسی باعث دفع گازها و رفع مشکل سوء هضم می شود زیرا مس باعث حرکت بهتر معده و بهبود هضم غذا می شود.

مس باعث تولید ماده میالین می شود . ماده میالین مسئول ساماندهی سیستم عصبی مغز است و آب نوشیدن در لیوان مسی باعث افزایش قدرت مغزی و فکری می شود.
از لحاظ پزشکی نیز استفاده از لیوان مسی برای نوشیدن آب باعث نابودی سلول های سرطانی ، التیام زخم ها و افزایش کارکرد قلب می شود.

بعلاوه آب ذخیره شده در ظروف مسی (ترجیحا به مدت 10 ساعت) کیفیت خاصی را به دست می آورد. 

مس ماده ای طبیعی برای جلوگیری از پدید آمدن چین و چروک در پوست بدن است زیرا دارای آنتی اکسیدان های قوی است و می تواند سلول های پوستی را بازسازی کند. مس همچنین حجم تولید ماده مِلانین را که محافظ پوست در برابر تابش خورشید است ، افزایش می دهد و زخم ها را زودتر بهبود می بخشد.

مس یکی از مواد معدنی کمیاب ضروری است که برای سلامت بدن حیاتی می باشد. مس دارای خواص ضدمیکروبی، ضد سرطان، ضد التهاب و آنتی اکسیدانی بوده و به خنثی کردن سموم کمک می کند.

فواید آب خوردن در لیوان مسی آیا تاکنون به این فکر کرده اید که با لیوان مسی آب خوردن چه فوایدی دارد ؟ ظروف مسی می تواند میکروارگانیسم های موجود در آب را کشته و آب را کاملا مناسب برای نوشیدن کند. 

 نگهداری آب در ظرف مسی و نوشیدن آن در لیوان مسی باعث دفع گازها و رفع مشکل سوء هضم می شود زیرا مس باعث حرکت بهتر معده و بهبود هضم غذا می شود. مس همچنین سم ها را از بدن دفع می کند خصوصاٌ اگر آب را در لیون مسی پیش از خوردن صبحانه بنوشی.

داده های به دست آمده واضح بود. بین دهۀ 1970 تا اوایل دهۀ 1990، حداکثر طول عمر انسان از چیزی حدود 110 سال به 115 سال رسید و این رشد بعد از سال 1995، کمی پیش از مرگ ژان کالمان، متوقف شد. در بیشتر موارد، این فساد منجر به بیماری های خاص کهن سالی، همچون سرطان، نارسایی قلبی یا آلزایمر می شود. 

باوجود بهداشت، آنتی بیوتیک ها، واکسن ها و دیگر پیشرفت های پزشکی، باز هم پیرترین افرادِ زنده دیرتر از این نمی میرند. درواقع تیمِ ویژ برآورد کردند که، در هر سال، احتمال اینکه حداقل یک نفر در جهان بیش از 125 سال عمر کند کمتر از یک در ده هزار است.

سقف طول عمر ما احتمالاً رابطۀ تنگاتنگی با بیولوژی مان دارد. همین طور که پیر می شویم، آرام آرام به دی.ان.ای و دیگر مولکول های بدنمان آسیب می رسانیم و این باعث می شود سیستم پیچیدۀ سلول هایمان به توده ای پرسروصدا و ناکارآمد تبدیل شود. 

صرف نظر از محدودکردن مصرف کالری، داروهایی مثل راپامیسین یا دیگر ترفندهایی که انسان برای کندکردن ساعت شنیِ عمرش به آن ها متوسل می شود، بعید هم هست چنین شود. ویژ می گوید:«در علم هیچ وقت نمی توانیم مطمئن باشیم، اما من تابه حال چیزی ندیده ام که فکر کنم می تواند این سقف طول عمر را افزایش دهد.»

ویژ می گوید باوجوداین همچنان می میرند، «صرفاً به این خاطر که بسیاری از کارکردهای جسمی شان مختل می شود. یعنی بیش ازاین نمی توانند به زندگی ادامه دهند.»

چرا زندگی باید به چنین توقف یکباره ای برسد؟ تصور کنید حیوانی دارید که پیر نمی شود. هرچند نامیراست، همچنان ممکن است بر اثر گرسنگی، تصادف یا حملۀ حیوانات درنده بمیرد. بالاخره شانس این موجود تمام می شود. 

اما اگر افراد بیشتر از 80 یا 90 سال عمر کنند، احتمال مبتلاشدن به چنین بیماری هایی عملاً در آن ها رو به کاهش می گذارد، شاید چون این افراد ژن های محافظ دارند. صدوده ساله ها نوعاً به خاطر بیماری های حاد نمی میرند:کالمان به مرگ طبیعی مرد و بسیاری از این افراد حتی در اواخر عمرشان هم از لحاظ فیزیکی به کسی وابسته نیستند.

این موجود خیالی باید جمعیتی شبیه به ما داشته باشد:تعداد زیادی جوان و تعداد کمتری افراد سال خورده.

وقتی تعداد کسانی که به این سن می رسند تا این حد کم است، این تغییرات خیلی کم اهمیت پیدا می کنند. به همین خاطر است که موجودات پیر می شوند. تکامل طبیعتاً و به شکل اجتناب ناپذیریْ جوانی را بر پیری ارجح می داند.

به این ترتیب، تکامل احتمالاً به تغییرات ژنتیکی ای یاری می رساند که مزایایی برای مراحل ابتدایی زندگی، همچون رشد یا تولیدمثل، ایجاد می کنند. در مقابل، تکامل آن دسته از تغییرات ژنتیکی ای را که در اواخر زندگی منجر به صدمه دیدن بدن می شوند، نادیده می گیرد.

شاید هنوز «تأثیر ارتقای بهداشت، مراقبت های سلامت، واکسیناسیون و پیشرفت های بهداشتی ای که در دهه های سی به بعد اتفاق افتاده اند» در بایگانی های طول عمر ثبت نشده است. یا شاید، «رژیم های نامناسب و ورزش نکردنْ آن دستاوردها را خنثی کرده است».

اما اگر رشد اولیه و تجربیات کودکی نقش بسیار مهمی در سلامت بزرگ سالی ما داشته باشند، باید توجه داشته باشیم که صدساله های امروز در دهۀ 1900 به دنیا آمده اند. هولی براون بورگ از دانشگاه داکوتای شمالی می گوید

همچنین پیشرفت های بسیاری صورت گرفته است که با استفاده از آن ها می توان افراد سالمند را مدت بسیار بیشتری زنده نگه داشت. ما به پیشرفت در مراقبت های پزشکی و استانداردهای ایمنی ادامه داده ایم و روزبه روز به تعداد افرادی با عمر طولانی اضافه می شود. 

ویژ می گوید احتمال کمی هست که این موضوع اهمیت زیادی داشته باشد. «همین که شما در دوران کودکی جان سالم به در ببرید به این معناست که احتمال زنده ماندنتان در طول دوره های بلند واقعاً بیشتر است.

برای این واقعیت که هیچ کسی کهن سال تر از ژان کالمان نیست هیچ تبیینی نداریم جز اینکه بگوییم به سقف طول عمر رسیده ایم.»

محققان پس از بررسی اطلاعات جمعیتیِ قرن پیش به این نتیجه رسیدند که سقف طول عمر انسان چیزی حدود 115 سال است. از دیگر راهکارهایی که باعث افزایش عمر افراد می شود ورزش کردن است که دارای انواع مختلفی است و هریک به نوعی برای سلامتی مفید است.

وب سایت ترجمان به نقل از «آتلانتیک» آورده است:ژان لوئیز کالمان، طولانی ترین عمر ثبت شده میان انسان ها را دارد. او 122 سال و 164 روز زندگی کرد و 19 سال پیش از دنیا رفت.

افراد با انتخاب کردن سبک زندگی صحیح می توانند تا حدودی باعث افزایش طول عمر خود شوند. همچنین رژیم غذایی رابطه مستقیمی با نحو زندگی و میزان بهره مندی از سلامت جسمی فرد دارد، به گونه ای که تغذیه از مهم ترین ملاک های سلامتی و طول عمر افراد است.

 در زمان مرگ او، خیلی ها معتقد بودند طولی نخواهد کشید که انسانی 125 یا 130 سال عمر کند. اما این اتفاق نیفتاد. درواقع، پژوهش جنجالی جدیدی نشان می دهد که سقف عمر انسان ها هیچ وقت نمی تواند از 115 سال بالاتر برود.

پیشرفت پزشکی می تواند ما را برای مدت بیشتری سالم نگه دارد، اما محدودیت هایی وجود دارد که نمی توان بر آن ها پیروز شد.

مردم سال ها می گفتند اولین انسانی که 150 سال عمر خواهد کرد، اکنون متولد شده است. ژان ویژ، خیائو دانگ، و براندن میلهالند از کالج پزشکی آلبرت آینشتاین این نظریه را نامحتمل می دانند. 

کالمان در هنگام مرگ پیرترین انسانی بود که تا آن زمان گزارش شده بود و همچنان پیرترین انسان محسوب می شود. شاید در آینده نیز هیچ کس به اندازۀ او عمر نکند. ژان لوئیز کالمان تمام زندگی دراز خود را در شهر آرل فرانسه گذراند. او در فوریۀ 1875 در آرل متولد شد و در آگوست 1997 در همان شهر درگذشت. 

حداکثر طول عمر انسان نیز همین طور:اگرچه صحت سنجی ادعای عمر بسیار طولانی شاید دشوار باشد، مجموعه ای موثق از آمارها در سوئد نشان داده پیرترین افراد در دهۀ 1860 تنها 101 سال عمر کرده اند، اما این عدد در دهۀ 1990 به 108 سال رسیده است. 

آن ها پس از بررسی اطلاعات جمعیتیِ قرن پیش به این نتیجه رسیدند که سقف طول عمر انسان چیزی حدود 115 سال است. معدود افرادی همچون کالمان ممکن است اندکی از این حد بگذرند، اما به طور متوسط نوع بشر بیش از این عمر نخواهد کرد.

دانگ، میلهالند و ویژ برای اینکه ببینند این ثباتِ فرضیْ واقعی است یا خیر، به سراغ دو بانک بین المللی اطلاعات در زمینۀ طول عمر رفتند و افراد سالمندِ ازدنیارفته در هر سال را بررسی کردند. آن ها به طور مشخص سالمندان فرانسه، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده را مورد بررسی قرار دادند، چهار کشوری که بیشترین جمعیت بالای 110 سال را دارا هستند.

اما چنین چیزی ظاهراً برخلاف شهودهای ماست. میانگین امید به زندگی انسان در طول قرن های اخیر همواره روبه رشد بوده است. 

ویژ، که مطالعات جدید را رهبری می کرد، می گوید:«جمعیت شناسان می گفتند اگر این چشم انداز نقطۀ پایانی هم داشته باشد، فعلاً نمی توان این نقطه را دید.» «وقتی کالمان در 122سالگی درگذشت، همه گفتند دیر یا زود کسی پیدا خواهد شد که 125 یا 130 سال عمر داشته باشد. اما بعد از کلمنت، کسی به سن او نرسید. حداکثر سن 115 سال بود.»

کندر برای حافظه و جلوگیری از فراموشی مفید است،تجویز کندر در دوران بحرانی رشد و نمو سیستم عصبی جنین و نوزاد موجب افزایش چشمگیر قابلیتهای یادگیری به ویژه تقویت و نگهداری حافظه می شود.

اثرات جانبی:به ندرت عوارض جانبی از قبیل اسهال، خارش پوستی و تهوع رخ می دهد که مشکل خاصی را ایجاد نمی کند و گذرا و موقتی است.

عوارض جانبی شامل سوزش پشت جناغی، تهوع، احساس پری شکم، درد اپیگاستریک، بی اشتهایی و درماتیت می باشد.

عوارض جانبی کندر : زیاده روی در مصرف کندر موجب سوختن خلط های خون و بلغم موجب سردرد در گرم مزاج ها و همچنین جنون و جذام و برخی بیماریهای پوستی می شود.

مصرف خارجی صمغ کندر میتواند خارش خفیف پوستی ایجاد کند و به لحاظ داخلی یک ضد نفخ خفیف است. باید به بیماران مبتلا به گاستریت توصیه شود کندر را با احتیاط مصرف کنند.

همچنین میتوانید آنرا در دهان گذاشته و به صورت آدامس از آن استفاده نمایید اما کمی تلخ میباشد بهترین راه مصرف کندر: کندر را کوبیده و هر روز صبح ناشتا یک قاشق مربا خوری از آنرا در یک استکان آب حل کرده و مصرف نمایید.

جویدن کندر مانند آدامس لثه را محکم می کند و بوی دهان را می زداید وروایت شده برای قطع ادرار و بلغم می توانید از آن مصرف کنید. مصرف کندربویژه در زنان باردار و تأثیر آن روی حافظه نوزاد از قدیم الایام موردتأکید بوده است.

با توجه به تحقیقاتی که روی بیش از 100نفر از مادرانی که قبل اززایمان به مدت طولانی (3الی 4ماه) از کندر استفاده کرده اند معلوم شد که مصرف بیش از حد آن موجب بیش فعالی کودکان آنها شده اما مادرانی که به مدت یک ماه یا کمتر از کندر استفاده کرده اند کودکانشان بیش فعال نشده و همچنین از هوش بالایی برخوردارند.

خواص کندر برای حافظه کُندُر گیاهی دارویی است از راسته افراها (Sapindales) که از صمغ آن هم به عنوان خوشبو کننده استفاده می شود. صمغ کندر را معمولا با اسفنددانه می سوزانند.  کندر برای حافظه، قلب،صاف شدن صدا،ضد خلط خوب است. نام علمی این گیاه Boswellia thurifera یا B. sacra است.

رنگ کردن مرکبات اگر با رعایت استانداردها همراه باشد خطری به دنبال ندارد استادیار بیوتکنولوژی و اصلاح درختان و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس

این رنگ بری با کمک هورمون اتیلن اتفاق می افتد. یعنی یا هورمون مایع اتیلن را با آب مخلوط می کنند و به پوست مرکبات می زنند و یا مانند گاز در انبارها از آن کمک می گیرند تا تغییر رنگی در پوست مرکبات اتفاق بیفتد.

یکی از پیام های نگران کننده ای که این روزها در فضای مجازی دست به دست می شود، خبر رنگ کردن پرتقال و نارنگی و هشدار برای عدم مصرف یا سرطان زا بودن آنها است.

واقعیت این است که گاهی برخی از انواع مرکبات مانند پرتقال و نارنگی را برای بازارپسندی بیشتر، رنگ بَری می کنند. یعنی با تغییر رنگ آنها از سبز به زرد، تلاشی برای جذب مشتری بیشتر، صورت می گیرد.

گاهی برخی از انواع مرکبات مانند پرتقال و نارنگی را برای بازارپسندی بیشتر، رنگ بَری می کنند که این عمل به هیچ عنوان سرطان زا نیست .

از طرف دیگر، خوشبختانه مرکباتی مانند پرتقال دارای پوست بیرونی و غشای داخلی متراکم و سفتی هستند و بسیار بعید به نظر می رسد که ترکیباتی مانند اتیلن به داخل گوشت آنها نفوذ کند و باعث به خطر افتادن سلامتی شان شود.

هورمون اتیلن یا گاز اتیلن، همان گازی است که به طور طبیعی از میوه های فرازگرایی مانند سیب هم ساطع و باعث رسیدن میوه های دیگری مانند کیوی می شود. این هورمون به هیچ عنوان سمی و سرطان زا نیست.

واقعیت رنگ کردن مرکبات چیست رنگ کردن مرکبات سال هاست به عنوان چالشی جدید در حوزه باغداری و صادرات مرکبات به شمار می رود تا جایی که هشدارهای جدی درباره مصرف میوه های رنگ شده به چشم میخورد .

درنهایت اینکه گاهی ممکن است تعداد محدودی از عرضه کنندگان میوه برای جذاب تر شدن رنگ پوست مرکبات، از رنگ هایی که ما شناختی هم نسبت به آنها نداریم، استفاده کنند که بازهم امکان نفوذ این رنگ ها به داخل گوشت میوه، بسیار ضعیف خواهد بود و نباید نگرانی خاصی نسبت به آنها داشته باشیم.

 برآورد شده که در ایران 25 تا 80% از میوه ها و سبزی های تازه بعد از مرحله برداشت از بین می روند. رنگ آوری یا سبززدایی کنترل شده در میوه ها بدو شکل صورت می گیرد.
 در ایران مرکبات سواحل دریای خزر به علت رطوبت هوا دارای پوست نازک و ترش مزه اند ولی درمناطق جنوبی مثل جیرفت و جهرم و مناطق بندر عباس دارای پوست کلفت و مزه شیرین تر هستند .

ایران یکی از کشورهای مهم تولید کننده مرکبات است. محصولات گیاهی به ویژه میوه ها، در دوره پس از برداشت هنوز زنده اند و به حیات خود ادامه می دهند ولی با سرعت زیادی بسوی مرگ پیش رفته به صورتی که اگر در عملیات برداشت، جابجایی، بسته بندی و نگهداری آنها دقت لازم به عمل نیاید، مقدار زیادی از محصول به عنوان ضایعات از بین خواهد رفت و این یکی از مشکلات بزرگ در کشاورزی است.

استفاده از رنگهای مصنوعی:این بخش خود به دو صورت انجام می پذیرد. استفاده از گاز اتیلن و سپس غوطه وری در محلول رنگی. از مزایای این روش آن است که از دز کمتر رنگ شیمیایی استفاده می شود. که در کشورهایی مانند مصر از این روش استفاده می گردد.

استفاده از گاز اتیلن:میوه هایی که بصورت نابالغ برداشت شده اند، در شرایط کنترل شده می توان بوسیله گاز اتیلن در آنها تغییر رنگ ایجاد کرد.

کربوهیدارت های پالایش شده که در مواد غذایی با برچسب «کم چرب» یافت می شوند، به اندازه مواد غذایی پر چرب مضر هستند زیرا چربی اغلب با کربوهیدارت هایی از قند افزوده شده و نشاسته های دیگر جایگزین شده است.

بنابر نتایج مطالعه ای که در سال 2015 انجام شد، یک رژیم غذایی با میزان کربوهیدارت های بالا - مانند قند افزوده شده، نان سفید، کلوچه ها، و کیک ها - سطوح کلسترول خوب را کاهش داده و خطر اختلالات سوخت و ساز را افزایش می دهد. 
 
مصرف روغن های سالم هنگامی که موضوع سلامت قلب مطرح می شود، همه روغن ها شرایط و نتیجه ای برابر ایجاد نمی کنند. همچنین، از مصرف چربی های ترانس، از جمله غذاهای سرخ شده، پرهیز کنید زیرا می توانند کاهش کلسترول خوب را به همراه داشته باشند.

در تلاش برای کاهش میزان قند افزوده شده در رژیم غذایی خود، بهتر است قندها را به تدریج با میوه ها و سبزیجات جایگزین کنید. روغن زیتون و روغن سویا از جمله چربی های غیر اشباع شناخته شده هستند که کلسترول بد خون را کاهش می دهند و به طور همزمان، کلسترول خوب را افزایش می دهند.

 
انتخاب مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان مطالعه ای که در سال 2016 در نشریه Nutrients منتشر شد، نشان داد که یک رژیم غذایی سرشار از آنتی اکسیدان سطوح کلسترول خوب را افزایش می دهد و می تواند با خطر کاهش یافته سکته مغزی، نارسایی قلبی، و شاخص های التهابی مرتبط باشد. 

همچنین، مطالعات نشان داده اند که مصرف روغن نارگیل نیز برای افزایش کلسترول خوب مفید است، اگرچه بهترین روغن دوستدار قلب محسوب نمی شود زیرا از محتوای چربی اشباع شده برخوردار است که می تواند کلسترول بد را افزایش دهد. با توجه به مطالعات محدود درباره تاثیر روغن نارگیل بر شرایط قلب، استفاده از آن به مقدار کم توصیه می شود.

مشورت با پزشک درباره مصرف مکمل ها اگر روش های افزایش سطوح کلسترول خوب برای شما موثر واقع نشدند

از جمله مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان می توان به توت ها، آووکادو، مغزهای خوراکی، شکلات تلخ، کلم کیل، چغندر، و اسفناج اشاره کرد.

پیش از استفاده از مکمل ها برای افزایش کلسترول خوب باید با پزشک خود مشورت کنید زیرا برخی مکمل ها ممکن است خطرات سلامت را به همراه داشته یا با داروهای دیگر تداخل ایجاد کنند.

استفاده از مکمل های غذایی را می توانید مد نظر قرار دهید. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که مکمل ها افزایش متوسط کلسترول خوب را هدف قرار داده اند و تاکنون نقش آنها در کاهش خطر حمله های قلبی یا سکته مغزی ثابت نشده است.
 
کلسترول خوب وظیفه انتقال کلسترول اضافی به کبد و جلوگیری از ساخت آن در جریان خون را بر عهده دارد. اما هنگامی که کلسترول بد انتقال کلسترول در سراسر بدن را انجام می دهد، امکان رسوب آن در دیواره شرایین وجود دارد و موجب سختی و تنگ شدن آنها می شود. 

احتمالا با لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) که به ترتیب به نام های کلسترول خوب و کلسترول بد شناخته می شوند، آشنا هستید. اما آیا با روش هایی موثر برای افزایش سطوح کلسترول خوب و محافظت از سلامت قلب خود نیز آشنا هستید؟

در ادامه با روش هایی که می توانند به افزایش سطوح کلسترول خوب در بدن انسان کمک کنند، بیشتر آشنا می شویم.

اگر دارای سطح کلسترول خوب پایین و سطح کلسترول بد بالا باشید، به عنوان فردی با کلسترول بالا در نظر گرفته می شوید که این شرایط می تواند به تصلب شرایین، آنژین صدری (اغلب در قالب درد سینه تجربه می شود)، حمله قلبی، و سکته مغزی منجر شود. 
 
ورزش کردن گزینه ای عالی است زیرا نه تنها می تواند به افزایش سطوح کلسترول خوب منجر شود، بلکه در کاهش وزن نیز نقش دارد، که هرچه بیشتر به افزایش کلسترول خوب کمک می کند.

ورزش منظم نقشی کلیدی در یک سبک زندگی سالم ایفا می کند و همچنین می تواند افزایش سطوح کلسترول خوب را به همراه داشته باشد. تمرینات هوازی (ایروبیک)، مانند دویدن، دوچرخه سواری، و شنا به همراه تمرینات کار با وزنه انتخاب هایی خوب برای کمک به افزایش سطوح کلسترول خوب هستند.

کاهش حدود هفت درصد از وزن کلی بدن برای شکل گیری تغییر در سوخت و ساز کافی است. در این میان، حفظ وزن متناسب و عدم افزایش وزن دوباره عامل کلیدی محسوب می شود. اگر اضافه وزن دارید یا به چاقی مبتلا هستید، کاهش کیلوهای اضافی می تواند به افزایش سطوح کلسترول خوب در بدن شما کمک کند. 
 
سیگار کشیدن می تواند به مشکلات سلامت متعدد منجر شود، که از آن جمله می توان به بیماری و سرطان ریه، و خطر مواجهه با حمله قلبی اشاره کرد. اما آیا می دانستید که سیگار کشیدن روی سطوح کلسترول خون نیز تاثیرگذار است؟

چاقی شکمی - چربی که دور کمر به جای باسن و ران ها جمع می شود - با خطر بیماری قلبی مرتبط است و سطوح کلسترول خوب را نیز کاهش می دهد. کاهش وزن، به ویژه برای افرادی که دارای فرم بدن سیب شکل هستند، مفید است.

دو وعده مصرف ماهی در هفته از جمله ماهی سالمون، خال مخالی، یا تن می تواند به تحقق اهداف تامین امگا-3 کمک کند. همچنین، شما می توانید با مصرف دانه کتان، آووکادو، و گردو، اسیدهای چرب امگا-3 مورد نیاز بدن خود را تامین کنید.
 
ترک نوشیدنی های الکلی مصرف نوشیدنی های الکلی می تواند سطوح کلسترول خوب خون را کاهش دهد. نوشیدن الکل می تواند به افزایش وزن، فشار خون بالا، و سطوح بالای تری گلیسیرید منجر شود، که بر سطوح کلسترول بدن تاثیرگذار هستند.

سیگار کشیدن می تواند سطوح کلسترول خوب را به روش های مختلف از جمله مهار سنتز HDL، مسدود کردن بلوغ آن، و تسریع پاکسازی و سوخت و ساز آن کاهش دهد.

افزودن ماهی به رژیم غذایی می تواند سطوح کلسترول خوب را افزایش دهد. اسیدهای چرب امگا-3 که در ماهی یافت می شوند می توانند به افزایش سطوح کلسترول خوب کمک کنند. 
 
 ترک سیگار می تواند به بازگشت سنتز و سوخت و ساز کلسترول خوب به سطوح طبیعی خود کمک کند و از این رو، HDL می تواند وظیفه خود را بار دیگر به بهترین شکل ممکن انجام دهد.